روز های چگال

به نظرم یکی از نشونه های شروع بلوغ در یک موضوع نوسان دیدن و ندیدن اشه. مثلا وقتی متوجه ساختاری میشم یا یه ترس قدیمی که همیشه به روش های مختلف فرافکنی اش میکردم رو دیگران  و حالا میدونم که اصل داستان تو خودم و می پذیرم دیدن ها شروع میشه اولش هفته یا هر چند روز یکبار یکم که میگذره مثل یه شکارچی ماهر میشی که شکاری از دستت محاله در بره بعد یهو یه روز ناگهان متوجه میشی که خیلی وقته خبری از شکار قدیمی ات نیست و یادش بخیر که قبلنا چقدر شکار داشتی .... دلم غنج میره واسه همچین روزی روز های چگال...

روز های چگال...

وقتی یه خاطره در طول عمرت طعنش مدام در تغییره وقتی به تفریح مزه اش در طول زندگیت تغییر میکنه  وقتی بوی یه عطر جون داره و ممکنه یه روز به دنیا بیاد و به روزی هم بمیره وقتی یه اهنگ یه میتونه عمق تنهایی ات رو فاش کنه و همون اهنگ روزی بشه یادآور تمام خاطرات دونفره و عاشقانت  شک دارم که  اون بیرون  اون بیرون از من خبری باشه انگار دنیا همیشه رنگ سمیرا داره رنگ لحظه های من رو کپی میکنه شکل حال و هوای من رو میکشم و این منم که تغییر میکنم شاید زمان هم در من شکل می گیرد .... عجیب است عجیب تر از آن سادگی قاعده ی تجربه ی این دنیاست روز های چگال...